«To jest Pan!» (J 21,7)

Jak wielka jest miłość, która potrafi dostrzec Umiłowanego w sytuacji beznadziejnej - kiedy wszystko się skończyło, kiedy nie doświadczamy cudów, kiedy życie staje się szara, ponure i ciężkie!

A jednak uniłowany uczeń dziś nam pokazuje, że jest to możliwe i  że sercem można rozpoznać Pana, stojącego na brzegu i czekającego na nas z posiłkiem. Czy rozpoznaję ten brzeg? Czy czuję o jaki posiłek tu chodzi?

Czy już spotkałam/spotkałem Zmartwychstałego? Czy mam doświadczenie Jego działania w moim życiu?

Jezu Zmartwychwstały, dziękuję Ci za Twoje nieustanne przychodzenie do mnie. Dziękuję za łaskę pokarmu, który dodaje mi sił i przemienia mnie. Dziękuję za dar spotykania Ciebie w każdej beznadziejnej sytuacji mojego życia. Dziękuję za każde z tych doświadczeń, w których rozpoznaję sercem Twoją Obecność i wiem, że jesteś ze mną. Błogosławię Cię Zmatwychwstały i Żyjący. AMEN