Bycie świadkiem to niezwykły przywilej i ogromna odpowiedzialność. To wielka radość, szczęście, pozycja i wielki trud, zmaganie, przekraczanie samego siebie i swoich ograniczeń.
Jakie pierwsze skojarzenie rodzi się w moim sercu, gdy słyszę słowo świadek? Jakie są jego zadania? Jakie cechy charakterystyczne? Kogo szukam, jeśi potrzebuję świadka? W jakich sytuacjach jest on dla mnie niezbędny? Kogo wybieram na świadka? Czym się kieruję w tym wyborze?
Dziś Słowo mówi do mnie i do Ciebie: Droga Siostro i Drogi Bracie: "Wy jesteście świadkami tego." (Łk 24,48). Jezus mówi do każdego z nas: jesteś moim świadkiem, świadkiem mojego działania w świecie, świadkiem budowania głębokich relacji przyjaźni między nami, świadkiem mojej troski o człowieka, uzdrowień, uwonień, nawróceń.
I dziś jest szczególny dzień dla poznańkich galilejczyków. Oto pięć lat temu po raz pierwszy (po kilkunastu latach od pierwszej próby zakorzenienia wspólnoty w tym miejscu) spotkaliśmy się jako wspólnota Chrystusa Zmartwychstałego Galilea w par. Zmartwychwstania Pańskiego na poznańskiej Wildzie. Było w nas tak ogromne pragnienie budowania wspólnoty i tak wielki entuzjazm i chęć budowania relacji z Bogiem oraz między sobą, że w pierwszym roku spotykaliśmy się także przez całe wakacje. Trudno policzyć ile tych spotkań było do dziś - każde niesamowite, każde wielkie wielkością Boga, każde przemieniające i dotykające naszego serca. Ten czas to też wielu ludzi, którzy przyszli, przysiedli na moment i ruszyli w innym kierunku swoją drogą. Każdy z nich zostawił swoją cząstkę w nas. To czas zmagania o naszą wierność Panu, o nasze nieustanne nawracanie się, o budowanie relacji z Bogiem i między sobą, o znajdowanie coraz większej przestrzeni na działanie Boga w naszym życiu, a rezygnowanie z rzeczy mało istotnych, które były w centrum naszego życia. To czas, za który dziś każdy z nas pragnie Bogu wyśpiewać osobisty Magnificat, osobiste uwielbienie za łaskę bycia Jego świadkiem i doświadczania tych niesamowitych rzeczy.
Boże Ojcze, dziękuję Ci dziś za każdego kapłana, który w tym czasie towarzyszył naszemu wzrostowi: za o. Krzysztofa Czerwionkę CR, który jest naszym Pasterzem, za o. Sebastiana Habowskiego CR, z którym rozpoczynaliśmy to dzieło na miejscu, za o. Tomasza Baniaka CR, który przez rok był z nami, za obecnego o. Krzysztofa Szkuberę CR. Dziękuję za każdą Galilejkę i każdego Galilejczyka, którzy tym czasie uczestniczyli w spotkaniach, świętowaniach, wspólnych Eucharystiach, dziełach, w które się włączaliśmy w naszej parafii, archidiecezji i poza nią, a także w całej wspólnocie, szczególnie tych, którzy trwają z nami dzisiaj.
Jezu Chryste, dziękuję Ci, że jesteś Zmartwychwstałym Panem, który przeprowadza nas przez nasze powstawanie z naszych mar i ożywiasz to, co ubumarło. Dziękuję, że każdego dnia karmisz nas Swoim Słowem i Swoim Ciałem i dajesz nam łaskę bycia Twoimi świadkami. Dziękuję za relacje, jakie z nami budujesz i jak pomagasz nam odkrywać naszą godność Bożego Dziecka.
Duchu Święty, błogosławię Cię w każdym Twoim natchnieniu, kórymi nas nieustannie obsypujesz, podążając za którymi możemy doświadczać cudów w naszym życiu i w życiu naszych rodzin, przyjaciół, sąsiadów, współpracowników i parafian. Dziękuję za każdy Twój dar i charyzmat oraz za każde Słowo, które nam wyjaśniłeś.
Maryjo, Ogrodniczko Winnicy Pańskiej, dziękuję za Twoją obecność w naszych Domach Zmarwychwstania, jak w wieczerniku, za Twoje nieustanne wstawiennictwo u Boga, towarzyszenie nam i bycie naszą Mamą.
